Babamın ölümünden üç yıl sonra yani 2000 yılında doğan oğlum dedesini hiç görmedi .Dede sevgisini tatmadı. Bir iki kez mezarına götürmüştüm onu. Geçen gün bana dedesini sordu. Ben ona benziyor muyum dedem nasıl dı ? Pek fazla bir şey söyleyemedim oğluma ..düşündüm babamı... nasıl bir insandı ... onunla ilgili anılarımı hatırlamaya çalıştım....
Cenazesinin olduğu gün tabutunun taşınışını yolun kenarında yaşlı gözlerle izlerken hiç tanımadım bir kadın bize babanız çok iyi bir insandı demişti.
Babamın ayakkabı imalatıyla başladığı iş hayatı önce kardeşi ile sonrasında tek başına açtığı ayakkabı mağazası ile devam etmiş iflas ile sonlanmıştı. İyi para kazanırken aldıkları evler ve arsalar satılmıştı. Annemin desteğiyle ayakta durmaya başlamıştık.Mağazamız olduğu yıllar benim ortaokul ve lise çağlarımdı. Okuldan sonra ve hafta sonu yardıma giderdim. Dükkanı bana bırakıp çarşıya ayakkabı almaya falan giderdi.
İyi bir ayakkabı satıcısıydı ikna kabiliyeti yüksekti 40 numara giyen bir kadına erkek ayakkabısı giydirip satmışlığı vardı.
Yemeği ve güzel giyinmeyi severdi .Bize özell yemeği olan toprak tencerede sebzeli etli güveç yapar bayıla bayıla yerdik Gömleklerini hep özel diktirirdi. Öyle bildiğimiz klasik gömleklerden değil ama üniforma gibi şeylerdi.
İki ablam ve ben maalesef sigaraya başlamıştık. Ama babamızdan gizli gizli içerdik. Babamın sigarasından gizlice almışlığım çoktur. Erkek kardeşim Gebze de askerlik yaparken onun ziyaretine gitmiştik hep beraber. Kendi sigara paketini çıkardı ve ablama uzatarak yak kızım bir tane dedi. Çok şaşırmıştık.
Küçükken denize yüzmeye Kınalı ada' ya götürmüştü bizi ayağıma midye batmış kanamıştı.
Bayramlarda mağazaya götürür bayramlığımı alırdı.
Bazı akşamlar yatmadan önce bana dua etmeyi öğretirdi.
Okuldaki başarılarımla gururlanırdı.
Yakışıklı ve çapkındı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder